શબરી

શબરી

ચહેરા પર કરચલીઓ અને ધોળ વાળ તમામ છે.
લાકડીના ટેકે ડગુમગુ કૃશ કાયાની જિવાદોરી રામ છે.

આતુરતાભરી મીટ એ જ તો એમનો રોજિંદો વ્યાયામ છે
હાથની છાજલી નીચે ઝુરતી આંખોની ઝંખના રામ છે.

ડૂબતો સુરજ પણ એને મન આશાનો પૈગામ છે.
કે, "આવતીકાલે તો અવશ્ય આવવાના મારા રામ છે."

વીચલીત કરવામાં એને ખુદ નીરાશા નાકામ છે.
શબરી એ તો શ્રધાસભર ઇંતઝારનુ નામ છે.

એઠાં બોરનાં બજારમાં ક્યાં કદી ઉપજતા દામ છે?
પણ તેમાં જગતભરની મીઠાશન ઠલવાયા ઠામ છે.

ભક્તિભાવથી છલકાતુ એમનુ હૈયું જ રામનું ધામ છે.
શ્રધા-અધીરાઇ-ધીરજના એ પ્રયાગ ને મનિષનાં લાખો સલામ છે.